In deze tentoonstelling in STUK presenteert kunstenaar Diederik Peeters een reeks tekeningen en een sculptuur uit Apparitions, een project waarin spoken de hoofdrol spelen.

Voor Traces of Apparitions nam hij de rol op van beeldend kunstenaar en tekenaar. De tekeningen zijn te lezen als een echo van de spookfiguur: ze zijn niet aanwezig noch afwezig, niet dood noch levend.

Onthoofding is gebaseerd op een foto die Miet Warlop van Peeters maakte. Zoals Alice in de konijnenpijp verdwijnt, moest ook hij even zoeken om de toegang te vinden tot de achterkant van de realiteit. In Exorcisme 1,2,3 bevrijdt Peeters zich van diverse demonen. Ook deze exorcismes zijn een oefening in verdwijnen, als een goochelaar die zijn assistent in stukken zaagt. Peeters vertelt verder over een vierde tekening in de reeks: ‘Toen ik ook de schaar in mijn oor wou zetten, bedacht ik me dat een notoire voorganger me lang geleden al voor geweest was. Daarom drong een Adhorcisme zich op: in plaats van een uitdrijving van geesten of demonen, werden er op magische wijze een paar toegevoegd.’ Lakens en 4 hoofden tot slot, zijn overlappende portretten van enkele mensen, personages en spoken die het pad van Diederik Peeters kruisten in de loop van het project. Naast de tekeningen kan je ook de sculptuur Georgeterugvinden, die Peeters maakte in samenwerking met Christoph Hefti en Jérôme Dupraz. George is een bio-technologisch hoofd waarmee vanaf 2087 doden weer tot leven kunnen worden gewekt. Hij is de reïncarnatie van ‘Dead’, de vocalist van de Noorse Black Metal band Mayhem, die in 1991 zelfmoord pleegde. ‘Dead’ had het syndroom van Cotard, een neurologische aandoening dat in 1878 – het jaar dat Thomas Edison de fonograaf uitvond – voor het eerst beschreven werd door Jules Cotard. Patiënten met deze zeldzame psychische aandoening zijn ervan overtuigd dat ze dood zijn, of onsterfelijk, wat paradoxaal genoeg op hetzelfde neerkomt.