Ik tracht mijn ganse doen en laten in mijn leven te compresseren tot de actie van 15m alias 900s
=> Wat doe ik dan allemaal? ACTIES!
slapen I eten I drinken/zuipen I lezen I constante aanbouw op-, en afbouw van de ruimte (misschien wel Van Lieshoutige uitbreidingen van de ruimte) I televisie kijken I autorijden I toiletzitten I vitrinnes kuisen I wassen I scheren I kleren wassen I telefoneren I copieren I nadenken I rusten I wandelen I zwemmen I muziek beluisteren I dagboek schrijven I verse pasta maken I maken van foto’s I roken van sigaretten I wederom telefoneren I financiën berekenen I schaken I computerspelletjes spelen I brieven openmaken I contact leggen met al die trucs, schepen, vliegtuigen en satellieten die onze hardware vervoeren I babbelen I documenten afstempelen I zuurstofgehalte in de lucht testen I fitnessen I tanden poetsen I hemden strijken I fitnessen I weerbericht beluisteren I planten water geven en verdorde blaadjes verwijderen I vis in de pan leggen I dokter laten komen I drugs consumeren I insectenverdelger laten komen I op de wereldkaart staren I door het raam kijken I de klok juist zetten I vliegtickets reserveren I de perpetuum mobile draaiende houden door al dan niet zware magneet I reklame becommentarieëren I houten tafel afschuren en herschilderen I andere kleren aantrekken I montage van ingelopen beelden I wekker laten aflopen en vervolgens uitslaan I de plomb van de electriciteitskast vervangen I mfjqdkfljsqmf I trachten de handleiding van stuurcabine met registreertoestel te begrijpen I rekoefeningen ondersteboven aan het plafond attached I de webcam installeren I prijzen van de omgeving berekenen en vastleggen I taart aansnijden en in dozen duwen I door de periscoop naar outside kijken I austronautenvoedsel in luchtdichte pakjes trekken I professionele keukenmixer installeren I schaakspel = constante I veters knopen I klasseren I en en I staatsblad molesteren, dupliceren en falsificeren I op neurotische wijze wordt elk object dat zich in veelvuldigheid aan ons voordoet aan een gedetailleerde telactie onderworpen => de resultaten worden neergeschreven, herrekend en gecatalogeerd I op gelijkaardige wijze worden van elk voorwerp zijn vervalsingsgraad berekend en verwerkt => hiervan worden dan taartvormige schema’s gemaakt
Peeters/Krenz
1.Meβkirch München
“Ik teken protest aan; neen, wij tekenen protest aan! Een parallel universum hoeft toch niet per se virtueel te zijn? Of zelfs als die werkelijkheid virtueel blijkt te zijn in de traditionele zin van dat allesbehalve traditionele woord (we zijn voorlopig nog te jong om die term in zijn volle draagwijdte te begrijpen en dus ook met het nodige begrip en omzichtigheid te bezigen): als ook de zogenaamd fysieke, objectale, dat wil zeggen “werkelijke” werkelijkheid digitaal kan worden uitgedrukt, wie ben ik dan om de virtuele kant van de medaille minder “echt” en dus ook minder “waar”, minder waardevol te vinden?”
Waarheid en/als waarde, waarde als/en waarheid, ik heb het altijd een verleidelijke begripsverwarring gevonden.
“Om maar te zeggen dat ondergronds of alternatief niet per definitie “elders” hoeft te zijn in de zin van: onbestaand, fictief, inauthentiek, imaginair. Elders en anders misschien, maar daarom niet minder reëel of denkbeeldiger dan de rest van de als waarheid gepercipieerde werkelijkheid. En wie zegt dat deze werkelijkheid zo onversneden “werkelijk” waar is? Zei John Zorn tien jaar geleden al niet to just Fuck The Facts?”
“Feiten zijn verdacht, ook al schijnt de wereld uit een samenhang van Tatsachen, dat wil zeggen uit feiten te zijn opgebouwd ...”
“Feiten zijn alvast een stuk gevaarlijker dan de vervalsingen die wij de wereld als spiegelend oppervlak voorhouden.”
“Over de fysieke realiteit van wat doorgaans, gemakshalve als denkbeeldig en dus “vals” wordt afgedaan kan de metafoor van de fantoompijn ons trouwens nog een en ander bijleren. Fantoompijn krijg je als je geamputeerde ledematen opeens beginnen te jeuken, dat soort dingen: een oude wond in je verdwenen been speelt op en je begint als een bezetene de zitbank te krabben. Het lichaam mag dan nog gehalveerd zijn, een stuk fysieke werkelijkheid verloren hebben, de pijn, jeuk of irritatie is er daarom niet minder om.”
“Zo is het maar net. Een fantoombrigade en spookbedrijfje, dat zijn wij.”
Funny you should mention that. Ik wou het net over de economische directieven van jullie pilootproject, laag over een barre vlakte scherend, hebben. Want wie “ondergronds en subversief” zegt insinueert meteen ook een politiek programma dat in beginsel ook economisch moet zijn: wie zich illusionist dan wel ontmaskeraar noemt doet aanspraak op een decisief inzicht in de ware aard van de suprastructuur - die zoals bekend altijd infrastructureel gedetermineerd is: in, met en door arbeidsdeling en eigendomsverhoudingen, productiewijzen en ecologische grootheden.
“Het economische aspect is tegelijk middel en doel – wat wil zeggen dat het evenmin onder- als overschat mag worden. Soms bedienen wij ons van bepaalde economische parameters als betroffen het media als zovele andere; soms vormen zij een substantieel en integraal onderdeel van het feitelijke programma.”
“Antikapitalistisch in inspiratie en intuïtie is ons programma zeker. En dat sluit dan weer nauw op de hele “doctrine” van het ondergrondse opereren aan: wij bewegen ons ondergronds om aan de disciplinerende invloed van the powers that be te ontsnappen, kiezen uitputtende graafwerken in de ondergrond om van daaruit het systeem te infiltreren vooraleer het systeem de kans krijgt zich van onze aanwezigheid bewust te worden en ons als het ware te koloniseren, bij zichzelf in te lijven. Maar om het systeem ten allen tijde deze ene, levengevende stap voor te blijven is de opperste geheimhouding geboden, volslagen anonimiteit ook, of toch minstens de dubbelhartigheid van een mistgordijn, lokeend, afleidingsmanoeuver. You gotta have camouflage. Strategie en tactiek, guerrilla shit. En interconnectedness natuurlijk - iedere bevrijdingsoorlog begint met de slag om de controle over de informatiekanalen.Omschreef Nietzsche de waarheid – en dat blijft toch de inzet van deze zogeheten bevrijdingsoorlogen – een eeuw geleden al niet als “een behendig leger metaforen”? Iedere poging tot onderwerping of kolonisering van het vreemde en de ander begint met een kaalslag van de vreemde, andere taal - een claim op de ene taal die de ene waarheid zou opleveren. Toezicht op de taal is cruciaal, maximaal. De taal is het machtigste spook van alle; het kan je de gekste ir/realiteiten wijsmaken.”
“Een ander machtig fantoom blijkt toch altijd weer de complottheorie, of toch minstens de verlammende paranoïa waarmee ze haar gastheer – het systeem waarop deze zogenaamde geheime genootschappen parasiteren – opzadelt: de fantoompijn van het maatschappelijke lichaam als het ware. Dat is zo fijn aan het samenzweren natuurlijk: je voelt je altijd een beetje de koortsbacil, de bacterie, het virus dat zich een wormachtige weg baant door Grundlage van heelder maatschappelijke structuren – of de best bewakende informatie van de wereld, zoals onlangs is gebleken in de gedaante van een computervirus met wormachtige fysiologie.”
“Vandaar dus, ten dele toch, het amechtige aankleven van een low profile-ethiek. Zich buiten de geijkte kanalen van onze gedeelde, “officiële” werkelijkheid bewegen impliceert altijd een onvermijdelijke mate van onzichtbaarheid. En onzichtbaar is het goed.”
Veelheid is een vaak terugkerend sleutelconcept in veel van de totnogtoe verschenen literatuur over jullie sculpturale werk. “Heterose” in de woorden van Attila Kowalczyk, “flexifolie” volgens Roman Bobrik, “Komprimat” om met Vira Liebeskind te spreken. “Veelheid” pace Bryssinck & Peeters.
“Eerst even voorafgaandelijk opmerken dat Kowalczyk en Monochrome dertigduizend dollar morele schadeloosstelling hebben mogen ophoesten voor het onrechtmatig en kwetsend gebruik van het lemma “sculpturaal” in een antiseptisch gehouden Bryssinck & Peeters-context ...”
“We kunnen namelijk over een advocaat beschikken met een niet onverdienstelijke staat van verdienste inzake defamation cases. Niemand minder dan Hyman L. Frick van Beinhorn, Frick & Schuster!”
“Oppassen dus waar je talige tellen zich wagen ... Zelfs met termen als built environment, voorstelling, allover/totaalinstallatie of performance weigeren we in zee te gaan. Het impliceert o.i. simpelweg te veel homogeniteit, teveel coherentie, teveel totaliserende controle ook. En die controle willen we nu juist vermijden omwille van de impliciete politieke connotaties die zij met zich meesleept. Centraal in de labyrinthische metastructuur van onze ervaringsmachine – als we al van een centraal zenuwstelsel gewag kunnen maken; een “structuur” zou al helemaal te centralistisch zijn – staat nu net de fundamentele conditie van het labyrinth: you never know what’s gonna happen next - de “veelheid” is eenvoudigweg te groot voor de cartografie van ons weten.”
“Niet dat het zo eenvoudig ligt dat we zomaar een labyrinth bouwen natuurlijk ...”
“Want onze bouwkundige interesse en algeheel planologisch engagement reikt maar zover als de economische wetmatigheden van een bepaalde ruimte toelaten.”
“Veelheid, complexiteit, oncontroleerbaarheid en onvoorspelbaarheid. Het glorieuze moment van exquise anarchie wanneer zoniet alles, dan toch minstens één radertje in de machinerie van ons Gesamtkunstwerk voorgoed van de rails gedwongen wordt en niets minder dan de pure kracht van het improvisatietalent zich moet laten gelden.”
“In die zin mag het voor de toeschouwer annex bezoeker misschien een ervaringsmachine zijn – kunnen we eigenlijk wel met deze typering leven, tovaritsj? – voor ons is het op dat moment in eerste instantie een serotonine-machine.”
“De metaforiek van de machinerie laat zich in ieder geval op velerlei facetten van onze arbeid hier toepassen. Een productie-eenheid voor endorfine-opstoten kan het nu en dan ook worden.”
Een zekere fetisjistische fascinatie voor de esthetiek van de industrialisering speelt ook op in jullie eeuwige geworstel met kilometers kabels - niet geheel gespeend van een zekere erotische spanning me dunkt.
“De kabel is natuurlijk een fantastisch symbool – en een werkzaam onderdeel van onze structuur ook uiteraard. Je kunt onze van kartonenergie doortrokken Merzbau bijvoorbeeld ook “organisch” lezen – als een eigentijdse variatie op Wilhelm Reichs orgonensimulator, of eenvoudigweg als een hart dat liters virtuele energie door een door onszelf uitgestippeld circuit van aders, kabels, darmgangen en wormgaten pompt. En het alledaagse gevecht van de kleine man in de straat met de hedendaagse technologie – niet het europa, maar de wereld van de twee snelheden – drukt zich toch ook het beste uit in een soort moderne Laocoön-groep, niet? Altijd dat geëikel met die verschillende computerkabels en stopcontacten en muizen en meters muziek ... Verder dan de luxemarkt van de telefonie reikt de droom der totale draadloosheid – en dus ook totale mobiliteit – voorlopig niet ... Juist daarom blijft de kabel tot op heden wellicht het potentste symbool van de immaterialiteit van de hedendaagse telecommunicatie – die altijd weer materiëler blijkt dan we onszelf willen toegeven. Vergeet immers niet dat zowat alle dataverkeer tussen de twee hersenhelften van deze wereld – Amerika en Europa – op een aandoenlijk ouderwetse manier door een onderzeese koker van zes meter dia moet passeren vooraleer er ook maar een glimp van cyberspace zichtbaar wordt, dat miljarden gigabytes informatie de archaïsche weg van een lineairte vezelstructuur moeten bewandelen vooraleer de eenentwintigste eeuw werkelijkheid wordt ...”
“Cyberspace is dus niet zozeer hyperspace zoals Baudrillard het graag wilde geloven, maar veeleer hypospace – subterraan en submarien, subliminaal.”
“En vandaar – de hypofyse – beland je zo in de sprookjesachtige onderwaterwereld van de hersenfysiologie ... Maar dat houden we voor een volgend project.”
inspiratiebronnen
- ‘sette pilastri del successo’
- www.etoy.com
- www.jodi.org/sod
- A Space Odyssey 2001
- Dr. Strangelove or how I learned to stop worrying and love the bomb
- www.netzwissenschaft.de
- Duchamp, A Biography (Calvin Tomkins)
- De Groene en de Witte Doos (Duchamp)
- Het Proces (Kafka)
- Gordon Mata Clark
- Gregor Schneider
- Francis Picabia
- Tristan Tzara
- cursus filosofie in 6u en 1/4
- New Rose Hotel (Abel Ferrara)
- The Matrix
- Paolini (Pompidou)
- Alfred Jarry (Pere Ubu, Superman, Doctor Faustroll, handelingen en opvattingen van de ‘patafysica)
- Karpov over Karpov
- www.sonsbeek2001.nl
- Pierre Cabanne in gesprek met Marcel Duchamp
- Hearts of Darkness, The Making of Apocalyps Now
- Pané Gyrique (Guy Debord)
- Acts of Resistance (Pierre Guillet De Monthoux)
- Thomas Hirschhorn
- Das Boot
- Modern Times
- DJ Bailey
- Manhattan Research Inc.
- 1024 Farbes of Richter
- Paul-Mc.Carthy
- Het ezelsbruggetje van Fermat (Andrew Wiles)
- Clark Nova
- Opposition and Sister Squares are Reconciled (Duchamp)
- Monte Carlo Bond: cycle of producing nothing (Duchamp)
- www.camelbollocks.com
- Pi in the sky (John D. Barrow, Oxford University Press)
- http://listen.to/gelatin
- Janec Schaeffer
- Patrick Bokanowski, L’Ange 1972
- www.wired.com/wired.archive
- Locos & Chromos (Felipe Alfau)
- Locus Solus (Raymond Roussel)
- Merzbau (Kurt Schwitters) + Unter Uns Kollegen
- Merzbow
- The Conversation (Coppola)
- Gödel, Escher, Bach van Douglas R. Hofstadter
- Space (Krizz & Shah)
- Atari Teenage Riot (Delete Yourself)
- Reinhold Grether alias Agent Nasdacq
- Andere Sinema
- www.monorom.to/index1.html
- Honoré d’O
- www.warprecords.com
- Marcel Broodthaers
- Roger H.S.Carpenter (A Neural Mechanism That Randomises Behaviour)
- Richard P. Cottrell (Quantumtheories of the Times)
- Daniil Charms
- Daniel Robberechts
- David S. Bennahum
- Merijn Bolink
- cijfermateriaal Sesamstraat
- direct line-in of the White House Gossip
- http://www.fitness@home-actualiteit
- www.billa.it
- www.rhizome.org
- net.congestion.org/links.htm
- www.manetas.com/whomade what.html
- www.sonar.es
- www.emaf.de
- www.splittimefestival.kr
- www.ibazar.be
- http://comcom.kub.nl/e-view
- http://go.to/voorkamer
- Science & Vie
Selbzwang wird K. – door Dieter Roelstrate
Neurosis, compulsief en/of dwang-, als rookgordijn, als ideologisch apparaat of doctrinaire syntax zelfs – als overschatte en (zo betaamt het immers ieder rookgordijn, na verloop van tijd transparanter wordend dan de eerste blik ooit had kunnen doen vermoeden) finaal ook al te doorzichtige artistieke strategie: in het tot kunstvorm, artistiek medium of esthetische MO ophogen van de dwangneurose wordt de pathologie in kwestie niet zozeer veredeld – met kunsthistorische adeldom opgeladen – als wel onschadelijk gemaakt, geneutraliseerd en tenslotte ook genivelleerd. De neurose wordt gedomesticeerd – “harnessed to both conceptualize and maximize the net aesthetic effect of the operation desired and performed” – op manieren die zelfs Michel Foucault, chroniquer en genealoog par excellence van de pathologische conditie, niet had kunnen voorzien of durven dromen.
De romantische cultus van de dwangneurose loopt als de betekenende rode draad van het centrale zenuwstelsel door de kunstproductie van de laatste vijftig jaar, “reaching its dismal & abysmal low-point in the fordist grid/conveyor belt aesthetic of generic pop (Warhol’s Brillo boxes, cola bottles, dollar bills) & its subsequent minimalist antithesis (any and everyone ranging from Judd to LeWitt)”: daar is het neurotische programma niets anders dan een geloofsbelijdenis van Qualität durch Wiederholung in plaats van Kraft durch Freude oder Vorsprung durch Technics – genre “als we het maar lang genoeg herhalen wordt het vanzelf wel goed”. “Wie lang en obstinaat genoeg rechtlijnig denkt trekt zelfs de kromste gedachte strak”. 1 + 1 = 3. Het delirium van de kwantiteit dat na lang genoeg aandringen tot het metrum van de kwaliteit wordt omgebogen – of dat is de betrachting althans, maar zoals Daniel Buren, On Kawara of Plastikman (en in mindere mate ook Niele Toroni) nu reeds ten overvloede hebben bewezen: sometimes less really is more, en daar zal ook de driehonderdveertiende variatie op dezelfde formule – hoe heilig kan de herhaling zijn – niets aan veranderen. (Verfijn zelf deze denkbeweging door van het gros van de canonieke concept art het volgende te beweren: “als we het maar lang genoeg systematiseren wordt het vanzelf wel goed.”)
Minder letterlijk op de arbeidsmoraal en het “protestantse” productie-ethos van het modulaire, modernistische functionalisme toegesneden, letterlijker pathologisch evenwel, is de voortdurende fascinatie van de “gezonde” creatieve geest voor het schemer van de waanzin en de psychopathetiek van het dwangmatig (orde) scheppen. Kunstenaars meten zich graag zotskap aan, wanen zich wat graag aan boord van het narrenschip, flirten met geestesziekten als betroffen het bodemloze bronnen van ongemedieerd creatief genie: waar de rede geen vat op heeft heet het in de kunst altijd beter want “authentieker” te zijn. Wie lang genoeg gek doet, zich voldoende systematisch aan al dan niet onschadelijke vormen van waanzin vergrijpt en voldoende overtuigend der ganz verrückte Kranke uithangt stoot na lang genoeg aandringen zo ook wel op de goudader van de ware, werkelijke levenskunst – het punt omega van het hele modernistische project, waar kunst en leven eens en voor altijd in elkaar oplossen en -gaan. Eén worden, want das Wahre ist das Ganze und einzig Eine. Jazeker, de Kunst is sinds lang geobsedeerd door de belendende percelen van de psychiatrie en geesteszorg, want “once, sick minds and disturbed spirits were just that: sick minds and disturbed spirits” en de Kunst nog niet modern en breeddenkend genoeg om op dit klinische kapitaal te vegeteren – misschien is de Kunst ja pas waarlijk modern geworden toen zij zichzelf als stoornis en afwijking ging herdefiniëren, als “andere weg”, bospad door het kreupelhout van het onderbewuste, als onderaards riolenstelsel, als patafysiek, op barsten staande denkzweer, anomalie en vergissing van de natuur: als leven vòòr de menswording, als sediment en spoor uit sinds lang uitgewiste verledens of stemmen uit de toekomst (is “stemmen horen” niet het waarmerk bij uitstek van de psychopathologie?), als method to their madness. De kunstenaar vrijt de geestesziekte op in de hoop iets van haar auratische energie – het moment waarop de zon haar licht op the dark side of the moon werpt – op zich af te laten stralen, zoekt in de neurose, psychose, hysterie of pure waan een legitimering voor zijn eigen praktijk van volslagen zinloosheid. Wie zijn leven aan het volstrekt zinledige wijdt moet zich inderdaad op de stamboom van heelder psychopathologieën beroepen om in het leven ernstig te worden genomen.
Etc.
Van smetangst wordt doorgaans geen kunstzinnig hout gesneden, met smetvrees geen eer gehaald wegens te zeer getekend door het stigma van het doorsnee huishouden: dwangmatig schoonmaken doen huisvrouwen aller landen zo al genoeg. (In plaats van dit dwangmatig schoonmaken zal de eigentijdse kunstenaar veeleer voor de inverse tactiek van het dwangmatig verontreinigen opteren: letterlijk, “formalistisch” als in Warhols late Oxydation Paintings – de territorial pissing contests die hij met toenmalig protégé brut Jean-Michel Basquiat in de private beslotenheid van zijn 80s Factory organiseerde en op ironische wijze het ejaculatieve motief van Jackson Pollocks drippings in herinnering brachten – en de hele traditie van de über-postmoderne abject art (de transgressies van Mapplethorpe en Serrano, de scatologieën, koprofiliën en polymorfe perversies van Louise Bourgeois, Robert Gober, Mike Kelley, Jeff Koons, Paul McCarthy en Kiki Smith); figuurlijk, “metaforisch” als in de parabels van opaciteit, oncontroleerbaarheid, verwildering en 90s antiform © John Bock, Thomas Hirschhorn, Bjarne Melgaard, Honoré d’O, Manfred Pernice, Jason Rhoades, Dieter Roth, Keith Tyson. Clicks’n’Cuts. Dwangmatig zijn de wetten van de Chaos – geen contradictio in terminis sinds Werner Heisenberg het lineaire dictaat van de klassieke fysica’s – die deze pluriversa “regeren”, en niet zelden gaan onderling sterk verschillende, rijkelijk geschakeerde sub- en hyponeurosen er de obsceenste kruisbestuivingen met elkaar aan: tapisserieën van (al dan niet gefingeerde, dat wil zeggen voor het doeleind van de artistieke operatie in kwestie geconcipieerde) syndromen en symptomatologieën, zoals het syndroom van Tourette (Nauman et al.), dwangmatig exhibitionisme, een dwangmatige neiging tot choreograferen, ensceneren, orchestreren en regisseren – met als welluidendst epi-syndroom een neiging tot exhaustief archiveren en inventariseren (reeds in nuce aanwezig in de Borgesiaanse allegorie van het boek dat het hele universum ambieert te beschrijven en finaliter ook dreigt te verduisteren, te vernichten) – het syndroom van (no shit) Stendhal, de agorafobie van het baarmoederverlangen als Privatsucht, dwangmatig masturberen, puur mentaal en vanzelfsprekend lichamelijk, dwangmatig loopen en ijsberen (het inaugurale moment van een performance-kunst die zich van de beschouwer en herkenner van Gestalten bewust wordt: Abramovic, Acconci, Graham, Nauman), de razend interessante maar schromelijk onderschatte micro-pathologie die zich scriptomanie laat noemen, en wat nu – vroeger heette het nog gewoon mythomanie – een voldoende bevredigend stadium van rijping en ethologische sérieux heeft bereikt om terecht als Syndroom van Bryssinck-Peeters te worden bestempeld.
Etc.
Jazeker, in het psychopathologische universum der neuroten hoort uiteraard ook de mythomaan thuis, die de fictie als monomanie ervaart en de fictie monomaan bedrijft: wat het signatuur-coloriet en monochrome doek voor monochromanen als Robert Mangold, Brice Marden, Robert Ryman, Jan Schoonhoven (wit), Ad Reinhardt (zwart), Gerhard Richter (grijs) en McCracken, Newman, Rothko of Wéry (andere kleuren van de regenboog) betekent, dat is de – haast per definitie biografische – fictie voor de mythomaan. IN HUN PROGRAMMATISCHE OBSESSIE – dat hier van een obsessie gewag gemaakt kan worden zegt op zich al genoeg – VOOR DE EST/ETIEK VAN DE CLANDESTINITEIT OPENBAREN BRYSSINCK & PEETERS ZICH ALS MYTHOMANEN PUR SANG. (Dat zij de esthetiek van het ondergrondse daarenboven met een ethiek van esoterisme, geheelont- als geheimhouding en hermetiek verwarren pleit bovendien voor hun schrale begrip van Wittgensteins beroemde maxime “E. und E. sind eins”)
Centraal in de symptomatologie van het Syndroom van Bryssinck-Peeters staat, kortom, de cultus van de omweg. Het raadsel – niet het Mysterie of Enigma, veeleer de banale consternatie van een dagdagelijks vraagteken (“uhm?”) – wordt dermate geconstrueerd en geobjectiveerd, dat wil zeggen als lustobject vooropgesteld, dat van een waarlijk fetisjistische lusteconomie gewag kan worden gemaakt. “Jacking off in the great western wind tunnel”: tunnels, ontsnappingsroutes, geheime onderaardse doorgangen als genootschappen, onderduikadressen, besnorde aliassen en valse paspoorten (“any ol’ con-man whitewash trick, come to think of it”), illegale transfers en transits/temporary autonomous zones, agitpop en propaganda, mystificatie en brainwash/drain-technologieën dooraderen hun testsite als evenzovele levenslijnen en landingsbanen. De nucleaire testsite in de winderige woestenij van Semipalatinski of Brussel-Kapellekerk: één pot troebel nat – de CERN-deeltjesversneller van Genève een strakke tweede. Ten Point Program to Conquer/Destroy (schrappen wat past) the World. Het bellenvat en de queeste naar de sleutel op het slot van de singulariteit – de antimaterie! De bathyscaaf die in het zanderige bed van de oceaanbodem ploft, de atoombunker, een clandestiene radiozender tijdens de blitz van toekomstige info wars.
Etc.
bibliografie
Bohuslav Radziwil Bashkiriev, In Sickness and Health. Epileptical Heroism in 20th Century Russian Literature, in: Notes from the Cubicle III, Kazan Int. University Press, Kazan, 1979.
Hakim Bey, The Temporary Autonomous Zone and Other Essays, Autonomedia, New York, 1994.
Roman Bobrik, Manu mythomaniae. Bryssinck & Peeters meet Jazz Group Archangelsk, in: Arctic Art, n° 2, spring 2001.
Fjodor Dostojevski, Aantekeningen uit de ondergrondse, Van Oorschot Russische Bibliotheek, Amsterdam, 1991.
Michel Foucault, Geschiedenis van de waanzin, Boom, Meppel, 1975.
Zygmut C. Guderian, Siegfried-Idyll für dem 21.Jahrhundert, Freitag Verlag, Arnheim/Emmerich, 2001.
Lydi Helder, Marzähner Memorial, Verlag der KlangWerk Buchhandlung, Berlin, 2000.
Hagen D. Hirschfeld, Denkend an Ludwig II, in: Hesseloher Skizze, Neustadt/Schreiber Verlag, München, 2001.
Demian Atilla Kowalczyk, Ec pluribus multi. Pluraliteit, heterose en multivalentie in het sculpturale oeuvre van H.S. Bryssinck en D.F.R. Peeters, in: Monochrome. Texte zur Kontemplieren #16, juli-augustus-september 2001.
E. Hiram Krenz, Groepsportret als gebouw. Driegesprek met Bryssinck & Peeters, in: Bureau Xtra Large 1, Brussel, 2001.
Elvira Liebeskind, Bryssinck vs. Peeters. The Compressor Showdown, in: Flash Art, n° 9, 2001.
Appolonia Radinescu, Snotnosed Brat Bastards Kids, in: Poems in Loving Memory of Ustad Malamuddin Moloch 1972-1999, Anus Mundi, Klaipeda, 1999.
Tancredus Röckert, Différence et maladie, in: Journaux de la société socio-biologique Valentin Monsart, n° 4, 1997, PUF/Presse Universitaire de Fribourg.
Dieter Roelstraete, Testcase B+P: Heterotoop Brussel-Kapellekerk, in: AS/Andere Sinema n°160, oktober-november-december 2001.
Ludwig Wittgenstein, Tractatus Logico-Philosophicus, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am M., 1966.
SUGGESTED LISTENING
Various Artists, Clicks + Cuts 2, Mille Platteaux, 2001.
credits
Ward Denys > materiaal, advies en bouw valse wand > Tine Bryssinck > medewerking catalogus, actrice TOP > Kwinten Lavigne > bouw decor op 90°, acteur TOP > Kristof Van Bunder > assistentie bouw & acteur > Nele Huygens > advies, aquarelli & actrice TOP > Pieter Bogaert > bouw schap + contact RECYCLART > Ilse Van Der Veken > contact RECYCLART > recyclart > logistieke steun > Kenneth Verhulst > infiltratie in de Oosterse garnaal-industrie > Dieter Roelstraete > tekst, audio-acteur TOP > Danai Anesiadou > kostuums, actrice TOP > Inge Van Bruystegem > opwarming, artistieke & morele assistentie, actrice TOP > Sebastiaan X > locatie TOP > Jasper Warlop > communicatieve ondersteuning > Uus > technische, morele en logistieke assistentie > Mathilde Geens > vormgeving diplomavervalsingen > Roeland Peeters > chauffeur TOP > Jos Peeters > chauffeur TOP & chauffeur bouw > Karen Peeters > diplomatieke ondersteuning > Jan Bryssinck > chauffeur TOP > Jean Van Bruystegem > piloot TOP > Lea Van Uytsel > koekskes TOP > Brecht Bryssinck > assistentie bouw > Michiel Van Cauwelaert > projector > Ingrid Vanderhoeven > auto > Hilde D’Haeyere > audio-visueel advies en materiaal > Frank Theys > camera TOP > Hans Van Nuffel > camera TOP > Edit Kaldor > actrice TOP > Hendrik Goris > acteur TOP > Bavo Olbrechts > acteur TOP > Koen Gisen > acteur TOP > Ben Benaouisse > artistieke & morele assistentie, acteur TOP > Jurgen Verheyen > acteur TOP > Jan De Coster > acteur TOP > An > medische assistentie > Mie > medische assistentie > Marc Janssen > contact DASARTS > HAP > bezoek + plus idee van de zweep > Evert Defranq > schetsen > Francois Desmet > inspiratie objecten > X Harrisson > toevallige passant > Alfons Huygens > inspiratie > Willy Van Uytsel > leverancier lotjesgeweren > Astrid Park Plaza Hotel > lobbyservice TOP > Time Circus > intentie camionette > Miet Warlop > energie > Orange > 3 maand gratis bellen > DHL > kartonleverancier > Ada Rajszys > mail > Kaat Vandevelde >
contact Universiteit Gent > Dolores Bouckaert > telefoon > Mireille Ghesquière > antwoordapparaat > Claude Blondeel > Breughel-catalogus > Greet Vanden Eynde > contact Belo Horizonte Brazilië > Café La Fourmilière > koffie > Duchamp > étants donnés > Gombrowicz > citaten veelheid > Thomas Hirschhorn > kartonenergie > Pierre Guillet De Monthoux > optie Berlijn > Agent Nasdaq > netzwissenshaft > Zai > etoy > Monorom > etoy > Daniel Birmbaum > diploma > Catherine Lorenssen > EC > Duro Toomato > Starwing Artist > Eliezer Sonnenschein > schema’s > Sophie Nys > fotografie & vormgeving katalogus, actrice TOP
…
